Milczenie - Beate Teresa Hanika

Lenalee

Kiedy krzywdy nie da się opisać, zapada milczenie.

Malwina ma trzynaście lat i pozornie zwyczajne życie. Jej ojciec, dyrektor szkoły, to surowy i apodyktyczny mężczyzna. Matka cierpi na migreny i ciągłe zmiany nastroju. Kiedy babcia dziewczyny umiera na raka, Malwina ma się zająć dziadkiem. Jest ulubienicą starszego pana, ale nikt nie wie, że pod uczuciem do wnuczki kryje się coś więcej.

Czy Malwina będzie umiała przełamać strach i wstyd, wykrzyczeć prawdę, która ją dusi?

"Milczenie" w delikatny i rozważny sposób podejmuje jeden z najtrudniejszych tematów, z jakim musi zmierzyć się człowiek – wykorzystywania seksualnego w rodzinie.

"Milczenie" to kolejna po "Niewdzięcznej pamięci" i "Dziecku z chmur" nowość w serii Zbliżenia, opowiadającej o ludziach, którzy dzień po dniu mierzą się z wyzwaniami współczesnego świata. Prezentowane książki, zarówno powieści, jak i autobiograficzne relacje, dotyczą powszechnych problemów, z jakimi może się zetknąć każdy z nas.

* * *
Strasznie się cieszę, że mogłam tę książkę przeczytać. Nie byle jaka, przerażająca historia. Czytając ją, mieszało się we mnie bardzo wiele uczuć. Poza tym ta książka przywołała wspomnienia, które najchętniej wywaliłabym ze swego serca, ale to nieistotne w tym momencie. Ważne jest to, jak bardzo przerażającą historię opowiada ta książka, historię, z którą spotkać się może niemal każdy. Czyta się ją naprawdę bardzo, bardzo szybko. Z zapartym tchem wyczekuje się na to, co się wydarzy, czy Malwina zdoła pokonać milczenie i odważy się powiedzieć wszystko to, co kryje się w jej sercu. Przerażająca tajemnica, z którą musi się zmagać. Żeby komuś o tym powiedzieć, musiałaby pokonać strach, a ten jest tak ogromny, że nie pozwala jej na piśnięcie chociażby słówka o tym, czego dopuszcza się jej dziadek.

Czytałam tę książkę z naprawdę ogromną uwagą jednocześnie smutkiem, że coś tak okropnego spotkało dziewczynę, która ma zaledwie trzynaście lat. Nie ukrywam, że sceny, które czytałam niekiedy były aż tak okropne (i obrzydliwe zarazem), że ledwo się powstrzymywałam, aby przewrócić kilka kartek do przodu i nie musieć czytać tych rzeczy... Jednak jakaś siła przyciągała mnie do tej książki, nie pozwalała się oderwać i przestać czytać. Była silniejsza i silniejsza, jakby na siłę kazała mi przyswoić tę przerażającą historię, zapoznać się z niezwykłą tajemnicą tej dziewczynki. Dziewczynki, która miała na tyle odwagi, żeby to wytrzymać, żeby przetrwać te okropne, straszne chwile.

Mimo okropności tej książki, jest wiele przyjemnych chwil, które czyta się z niemalże uśmiechem na ustach. Chociażby młodzieńcza miłość Malwiny, jej pierwsze zakochanie. Wariat to naprawdę miły chłopak, bardzo przyjemna postać. Momenty z nim były bardzo fajne, szkoda, że jest ich tak mało w tej książce, ale w końcu nie na tym opiera się ta historia. Tak sobie myślę, że nie wszyscy ludzie mogą dostrzec w niej to, co dostrzegłam ja. Dla niektórych jest to tylko historia dziewczynki, którą molestuje jej dziadek. Jednak musimy zajrzeć głębiej, dużo, dużo głębiej i poznać prawdziwą istotę tej opowieści. Zło czyha wszędzie, jest na każdym kroku. A my, gdy staniemy się ich ofiarami, musimy znaleźć w sobie siłę, żeby móc krzyczeć - nie milczeć! Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić (wiem coś o tym), jednak nie możemy tracić nadziei, że jeszcze wszystko się ułoży, tak, jak nie straciła nadziei Malwina. Jej niesamowita odwaga zaimponowała mi i byłam naprawdę pod wrażeniem, że odważyła się otworzyć usta. Jedyne, co mną wstrząsnęło niemal tak samo, jak ogólnikowość tej historii, to zachowanie rodziców po wyjaśnieniu całej tajemnicy. A co oni zrobili? Odwrócili się od córki, ze wstydu. To mnie jest wstyd za takich ludzi, którzy nie potrafią obronić, pocieszyć dziecka przed okropnymi wspomnieniami, tylko odwracają się od niego! Ludzie, jak tak można?

Pozostało mi tylko zachęcić Was do tej lektury, bo jest to książka, którą naprawdę trzeba przeczytać. I nie są to tylko moje czcze słowa. Naprawdę... warto. Warto zapoznać się z historią Malwiny, jej rodziny i wszystkiego, przez co musiała przejść. Można wyciągnąć z niej naprawdę trafne wnioski, uświadomić sobie wiele ważnych spraw. Polecam. Na koniec posłużę się słowami z okładki... Tej krzywdy nie da się opisać.
Czytał ktoś? ; )

Obdarzona

No no, może być ciekawe!

Lokarina

Opis porażający. Już samo czytanie Twojej wypowiedzi jest przerażające. Niestety często zdarza się tak, że bliskie osoby odwracają się od molestowanych osób. Taki już chory jest świat i ludzie, którzy w nim żyją. Teraz nie będę mogła przestać o tym myśleć. Na prawdę straszna historia. Na pewno przeczytam.

Lenalee

Oj, zdecydowanie polecam. Książka sama w sobie jest bardzo wstrząsająca. Długo nie można o niej zapomnieć. I mimo tych okropnych wydarzeń... mamy ochotę jeszcze raz do niej powrócić, aby przekonać się, jak bardzo to wszystko jest realne i że może zdarzyć się każdemu, wszędzie...

Lokarina

Ja uważam, że o takich rzeczach trzeba mówić głośno. Nie wolno ukrywać tego problemu jak to było robione przez bardzo długi czas. To dobrze, że powstają takie książki. Ofiary powinny wiedzieć, że to nie ich wina. Okropnie wstrząsają mną takie tematy, a najgorsze jeszcze jest to, że jak pisałaś, rodzina się od niej odwróciła. Mam zamiar szybko sięgnąć po tą książkę.

Lenalee

Niby powinno się o takich rzeczach mówić głośno, ale niestety niektórzy nie są w stanie... Chodzi Ci o ofiary molestowania? Bo to logiczne, że o tym nie mówią, przecież to takie straszne, co ich spotyka... Nawet sobie nie wyobrażam.

Lokarina

Nie, nie mówię, że ofiary powinny chodzić i o tym rozpowiadać. Chodzi mi o to, że często jest tak, że właśnie ludzie, np. rodzice, uważają, że nie można o tym mówić, bo to wstyd. Wynika to z zacofanych poglądów i jest naprawdę straszne. Kiedyś było tak, że o takich zbrodniach nie było w ogóle nigdzie słychać. Co nie znaczy, że takie rzeczy się nie działy, były po prostu tuszowane, a sprawcy nie ponosili za nie konsekwencji. Taki chory system. Chciałam tylko powiedzieć, że dobrze, że czasy się zmieniają i ofiary mogą domagać się swoich praw. Wiem, że takim ludziom musi być niewyobrażalnie wręcz ciężko Sad

.

Brzoskwinka

Jeju, nigdzie nie mogę znaleźć tej książki, a tak strasznie chcę ją przeczytać!! Lubię takie książki, a opis jest taki...taki... Jakoś w tej chwili nie mogę się wysłowić. :p