Magiczny Krąg - Libba Bray

Lenalee

Tom I

Gemma Doyle to osóbka uparta i przekorna. Ma 16 lat, kiedy trafia do londyńskiej Akademii Spence po tragedii, która spotyka jej rodzinę w Indiach. Jest samotna, dręczy ją poczucie winy i nękają ponure wizje przyszłości. W nowej szkole Gemma zawiera przyjaźń z najbardziej wpływowymi dziewczętami, odkrywa w sobie nadprzyrodzone zdolności, a także dowiaduje się o dawnych powiązaniach swojej matki z mrocznym stowarzyszeniem nazywanym Zakonem.

Moja recenzja

Tajemnicza i urzekająca. Jak zaczęłam czytać tę książkę to wręcz nie mogłam się od niej oderwać i pochłonęłam za jednym razem. I w ogóle nie spodziewałam się, że tak mnie zaczaruje. Co prawda książka bardzo przypominała mi pewien film, którego tytułu oczywiście nie pamiętam, ale który bardzo mi się podobał i często oglądam go z wielką przyjemnością. Być może dlatego też jestem tak zachwycona tą książką. Bo niby bardzo przypomina mi ten film, a mimo wszystko jest zupełnie od niego inna i posiada swoją własną, odmienną duszę.

Już na początku książki dostajemy lekcję, że powinniśmy niekiedy, a właściwie zawsze uważać na słowa, które wypadają z naszych ust. Czy to w gniewie, złości, smutku czy rozgoryczeniu. Niekiedy słowa, które wypowiadamy, mogą być tymi ostatnimi, które usłyszy od nas dana osoba. Przekichane, jeżeli wypowiedziane zdania będą tak okrutne, że nigdy nie będziemy mogli wyrzucić ich z pamięci i zawsze będziemy je boleśnie wspominać. Dlatego czasami warto trzymać język za zębami, aby nie zranić jakiejś osoby, bo to przecież tak bardzo boli. Gdy powiemy coś, co uderzy w nią jak grom z jasnego nieba i nie pozwoli zapomnieć.

Książka jest absolutnie czarującą lekturą, która pochłonęła praktycznie cały mój dzisiejszy czas. Jest w niej całkiem sporo humoru, niekiedy śmiałam się sama do siebie. Jest również sporo akcji, ale przede wszystkim tajemnice. Pełno w tej książce tajemnic, których rozwiązanie poznajemy stopniowo. To takie fajne, słodkie wyczekiwanie na to, co się wydarzy, kto okaże się kim... Naprawdę dużo w niej zagadek, które są całkiem sensowne, a nie jak w niektórych książkach - bez ładu i składu. Oprócz tego są akcje, które naprawdę trzymają w napięciu i czyta się je z zapartym tchem. Autorka wplotła tutaj jeszcze wątek miłosny, który dla mnie jest całkiem miłym dodatkiem. Co prawda ten wątek miłosny, który jest w tej książce, to praktycznie nic, ale czytałam te momenty naprawdę przyjemnie i liczę na rozwinięcie go w dalszych częściach.

Bohaterowie tej książki są naprawdę ciekawymi postaciami. Niektórzy z nich mają dwie twarze, co było takie mylące! Chociażby Pippy i Felicyty, których na początku szczerze nienawidziłam, ale później jakoś zdołałam polubić, może przez tą ich zmianę o 180 stopni. Zmianę... właściwie nie do końca szczerą. Ale podobał mi się ich charakter. Pippy, niby samolubna i arogancka dziewczyna, ale w głębi duszy wielka marzycielka, która tylko czeka na prawdziwą i cudowną miłość. Czeka na księcia z bajki. Za to Felicyty jest bardzo cwaną i podstępną osobą. Zawsze wie co powiedzieć, oczywiście w tym sensie, aby niektóre sprawy wyszły na jej korzyść. Ma taki cięty język, który naprawdę mi się spodobał, ale wkurzyło mnie to, jaka okazała się fałszywa. Mam nadzieję, że co nieco przytemperuje jej temperament. Ale fakt, ma dziewczyna tupet.

Właściwie książka opiera się przede wszystkim na tym, w jakich "warunkach" żyły dziewczęta w tamtych czasach. Przez całe swoje życie były uczone jak być damami i aby wyjść za mąż. Ja uważam, że traktowano je tylko jako taki dodatek do swojego męża, dzięki czemu mężczyzna zyskiwał szacunek i respekt w środowisku. Dziewczyny, które chorowały na jakąś uciążliwą chorobę oczywiście nie były brane pod uwagę jako przyszłe żony, bo kto chciałby mieć taką kobietę? Takie traktowanie jest naprawdę okrutne, bo to przecież nie ich wina, że były tak ciężko chore. Ogólnie dziewczęta wtedy miały naprawdę ciężko, bo cały czas musiały starać się, aby wypaść jak najlepiej. Czy to w oczach przyszłego męża czy w innych. Bardzo zwracano uwagę na detale, co jest takie irytujące! Żyły pod czujnym okiem i właściwie nie miały swojego życia. Marzyły o prawdziwej i wiecznej miłości, małżeństwa miały aranżowane przez rodziców, bez własnego głosu. Liczyła się pozycja w środowisku i pieniądze. To takie płytkie, ale takie czasy.

Bardzo podobało mi się przedstawienie "międzyświata", które było naprawdę cudownym miejscem. Chciałabym znaleźć się tam, odpocząć, zapomnieć o problemach i rzeczywistości. Miejsce, gdzie spełniają się najskrytsze marzenia. Kto o czymś takim nie marzy? Naprawdę niesamowite.

Ogółem książka bardzo interesująca i wciągająca, z pewnością godna polecenia. Czyta się szybko i przyjemnie i naprawdę można się nią zauroczyć. Nie mogę doczekać się, aż zdobędę drugi tom, bo chciałabym już poznać dalsze losy bohaterów, a w szczególności rozwój wątku miłosnego. Naprawdę nie spodziewałam się, że ta książka tak mi się spodoba i jestem bardzo mile zaskoczona.

Tom II

Gemma Doyle opuszcza Akademię Spence i wyjeżdża na ferie świąteczne do Londynu, gdzie wesoło spędza czas z przyjaciółkami, chodzi na bale w sukniach z głębokimi dekoltami i flirtuje z przystojnym Simonem Middletonem. Wśród wszystkich tych rozrywek coraz częściej miewa przerażające wizje. Pojawiają się w nich trzy dziewczyny w bieli, którym przydarzyło się coś strasznego, a zagadkę ich losu może rozwiązać tylko wizyta w międzyświecie. Pokusa jest silna i wkrótce już Gemma, Felicity oraz Ann przemieniają kwiaty w motyle w zaczarowanej rzeczywistości. Ku swojej wielkiej radości spotykają tam też Pippę, za którą bardzo tęskniły i która gotowa jest znów dołączyć do ich grona. Ale nie wszystko w międzyświecie – i wokół niego – układa się dobrze. Kartik nalega, żeby Gemma poskromiła magię, inaczej dojdzie do okropnej katastrofy. Dziewczyna chce to zrobić, gdyż w ten sposób może stanąć twarzą w twarz z najlepszą przyjaciółką swojej nieżyjącej mamy, a wielkim wrogiem Gemmy – Kirke. Dopóki Kirke nie zostanie zniszczona, Gemma nie może spełnić swojego przeznaczenia. Lecz odnalezienie Kirke okazuje się niezwykle niebezpiecznym zadaniem… Powieść uwodzi mnogością wiktoriańskich smaczków na tle pełnego cieni i świateł Londynu w roku 1895, gdzie wielka piękność niespodziewanie może się okazać zbuntowanym aniołem.

Moja recenzja

Niektóre osoby mogą być zawiedzione tym, że akcja tej książki tak minimalnie toczy się w Akademii Spence, większość swego czasu poświęcając Londynowi i jego pięknym zakątkom. Mimo to książka ta trzyma poziom pierwszej części, choć mało w niej tej sympatycznej Akademii, w której Gemma musiała spędzić tyle czasu. Nie możemy narzekać na brak akcji, gdyż praktycznie cały czas coś się dzieje. Poznajemy nowych bohaterów, nawiązują się nowe znajomości, odkrywane są tajemnice, zagadki. Generalnie od początku akcja tak nas porywa, że płyniemy idealnie z jej nurtem, dając się porwać tej cudownej powieści. Ja tymczasem dałam się tak ponieść tej historii, że naiwnie wierzyłam w każde słowo i praktycznie każdy zwrot akcji był dla mnie niesamowitą niespodzianką. Zaskakujące, jak bardzo dałam się omotać.

Dopiero po przeczytaniu tej książki uświadomiłam sobie, jak bardzo Gemma przypomina mnie samą. Chodzi mi tu przede wszystkim o jej przyjaźń z Felicity i Ann. Dziewczyny często ją krzywdzą, zachowują się jak typowo rozpieszczone panny, które uważają, ze wszystko im się należy. Jedna zaślepiona w drugiej, która mogłaby to wykorzystać. Ranią Gemmę bardzo często, jednak ona uparcie nadal przy nich tkwi, jakby tak rozpaczliwie bała się samotności, tego, że straci przyjaciółki. Wcześniej zastanawiałam się, dlaczego Gemma po prostu ich nie zostawi, gdyż często tak przez nie cierpi, jednak teraz doskonale rozumiem jej postępowanie, gdyż sama tak jakby znalazłam się w jej sytuacji, w której tkwię od dawien dawna. Chcąc czy nie chcąc... lęk przed samotnością zmusza nas niekiedy do trwania w tej zabójczej dla nas przyjaźni.

Podobało mi się w tej książce to, że nic nie jest tym, na co się wydaje (i ja dałam się tutaj omotać). Każda akcja, każda postać ma taki swój punkt kulminacyjny, po którym jej historia zmienia się o 180 stopni. To sprawia, że momentami książka ta jest dla nas naprawdę zaskakująca i nim się obejrzymy, stanie się coś naprawdę niesamowitego, czego byśmy się w ogóle nie spodziewali.

Cieszy mnie również to, że tak dobrze możemy poznać międzyświat. W tej części jest go naprawdę dużo i przy okazji mamy sposobność zagłębić w wiele innych, ciekawych miejsc, które się tam znajdują. Poszukiwanie Świątyni to cudowna przygoda, momentami bardzo niebezpieczna. Gemma musi podjąć decyzję, komu tak naprawdę może zaufać, co wcale nie jest łatwym zadaniem. Bo w zasadzie nawet najbliższa jej osoba może okazać się wrogiem.

Przy tej książce zdecydowanie spędziłam bardzo miły czas. Napisana jest ona tak lekkim stylem, że można pochłonąć ją za jednym zamachem. Naprawdę wciąga i w dodatku przedstawia nam obraz dawnego Londynu, tak miłego dla oka. Bardzo ciekawa przygoda. Polecam.

Tom III

Upłynął już prawie rok od przybycia Gemmy Doyle do Akademii Spence. Wiele się w tym czasie wydarzyło. Dziewczyna sądziła, że pokonanie Kirke to koniec kłopotów. Miała nadzieję, że będzie mogła zająć się już tylko przygotowaniami do debiutu na londyńskich salonach. Niestety kolejne zdarzenia przekreślają jej plany.

Gemma ma teraz poważne powody do obaw o swoje zdolności magiczne. Nie dają jej spokoju tajemnicze wizje. Kim jest dama w lawendowej sukni? Co oznacza Drzewo Wszystkich Dusz? Gdzie zniknął Kartik? To tylko niektóre z pytań, na które nie zna odpowiedzi. W poszukiwaniu przeznaczenia nie może sobie pozwolić na błędne decyzje – musi przecież chronić świat i najbliższych.

Premiera: wrzesień 2010

AGA

Moje recenzje do tych książęk:

MROCZNY SEKRET

O czym jest Mroczny sekret?
O dziewczynie, której nie podobają się zasady panujące w jej świecie. Przekonania według których w damie najważniejszy jest "wdzięk, czar i uroda, która jest przedmiotem wystawionym na sprzedaż, która ma tylko ładnie wyglądać i odpowiednio się zachowywać by otrzymać za siebie fortunę. Która nie powinna myśleć ani podejmować decyzji - "bo to dla niej niezdrowe".
Gemma jest buntowniczą osobą, której te poglądy w najmniejszym stopniu się nie podobają. Jest w zasadzie całkiem dobrą i rozsądnie myślącą dziewczyną, ale ma też wady: jest chwilami egoistyczna i chciwa, a gdy nie dostaje tego czego chce obraża się, gniewa, nienawidzi. I to sprowadza na nią różne nieprzyjemne konsekwencje.
Najpierw Gemma chce zamieszkać w Londynie. Jej życzenie się spełnia, ale za jaką cenę?
Później pragnie mieć dostęp do "międzyświata", miejsca gdzie czuje się wolna, nic jej nie ogranicza, nie musi się wciąż"cnotliwie" zachowywać. Lecz to jej nie wystarcza. Gemma chce więcej. Chce mocy która przemieni też jej normalne życie. Chce coraz więcej i szybciej, ignoruje ostrzeżenia.
A co ją może uratować? Przebaczenie. Zwykłe "wybaczam" może powstrzymać złe siły, odegnać zło, być początkiem naprawiania błędów.

No więc książka posiada pewne przesłanie, nie jest całkiem pustą bajeczką o zaczarowanym, pięknym świecie. Międzyświat jest cudownym miejscem, ale i tam czają się demony, które trzeba dostrzec. Które zwodzą, dlatego nie można ufać wszystkiemu co wydaje się piękne. Trzeba nauczyć się odróżniać dobro od zła, patrzeć głębiej.

A tak ogólnie co sądzę o książce?
Całkiem przyjemna. Ładnie napisana. Można wychwycić ciekawe fragmenty. Trochę się pośmiać, posmucić, pobać. Opisy bardzo wpływają na wyobraźnię. Chwilami widziałam, słyszałam i czułam co się dzieje wokół Gemmy.
Nie uważam tej książki za szczególnie wyjątkową, ale jak najbardziej można przeczytać i się nie nudzić. Polecam Very Happy

ZBUNTOWANE ANIOŁY

Świeeeetna ksiązka. Bardzo mi się podobała, wg mnie dużo lepsza od 1 części. Więcej się działo. Nowi bohaterzy.
Tym razem akcja dzieje się w Londynie, a nie w Spence. Podczas podróży do międzyświata też już rzadziej akcja jest na łączce, a raczej pokazywane są inne krainy z ich stworzeniami np. las centaurów, grota westchnień z niedotykalnymi, rzeka z zabójczymi nimfami itp
Niszcząc runy Gemma uwolniła magię która teraz swobodnie lata, zadaniem dziewczyny jest znalezienie świątyni i zapieczętowanie magii, by nie mogli posługiwać się nią wszyscy, także złe duchy. Lecz chyba największym problemem Gemmy jest odgadnięcie komu ufać, a komu nie. Ponieważ złe siły są sprytne, czają się pod różnymi postaciami i zwodzą na złą ścieżkę, z której zejście może okazać się tragiczne. No więc kto jest tym złym: czy nowa nauczycielka panna McCleethy, czy obłąkana Nell Hawkins, a może trzy dziewczyny z wizji, duchy zmarłych członkiń zakonu? Może Kartik wraz z Rakshana, Pippa albo też inna najmniej podejrzana osoba?

Oprócz tych dylematów Gemma ma jeszcze kłopoty i kwestie do podjęcia w prywatnym życiu. Np przystojny syn wicehrabiego Simon, któremu najprawdopodobniej się podoba, ale czy Gemma jest gotowa się z nim związać?; nałóg taty; Kartik; utrzymanie kłamstwa Ann.
Zawsze jest jakiś wybór, tylko jakie będą jego konsekwencje?

Przez długi czas męczyło mnie o co chodzi z tym tytułem "Zbuntowane anioły", do kogo to sie odnosi. No i kiedy już zrozumiałam strasznie mi się to spodobało. Obraz w muzeum, a później rozmowa z Kirke wyjaśniają to porównanie bardzo fajnie Very Happy

Teraz pojawiają sie książki ze zbuntowanymi aniołami w rolach głównych, którzy okazują się tymi dobrymi, a tu wcale tak nie jest. Zazdrość o władzę i moc, chciwość, prowadzą do upadku, do zejścia na zła drogę.

No więc "Zbuntowane anioły" to nie jest oczywiście coś takiego jak Gone, Igrzyska śmierci czy Dary anioła - to jest pierwsza klasa wśród takich książek. Ale 2 część Magicznego kręgu z pewnością jest niedaleko za nimi, w drugiej klasie Very Happy

Uważam że nie jest to tylko kolejna ciekawa książka z wątkiem paranormalnym dla młodzieży. Książka jest dobrze napisana, są tu prawdziwe emocje, mądre przemyślenia, ciekawi bohaterzy, wiele wątków i świetna akcja Very Happy